red rain

Πέμπτη, Ιουλίου 05, 2007

Αδιέξοδο (μέρος 2ο)


Άδειο το σπίτι, παντού η σκιά σου

κι η νύχτα σκληρή και βαριά,

και το στερνό, το πικρό σου το "γεια σου"

βαθιά στην καρδιά μαχαιριά.


Και έπιασε μπόρα κι εσύ θα κρυώνεις

γιατί ήσουνα πάντα πουλί.

Πού τα μικρά σου φτερά τα στεγνώνεις,

σε ποιας λησμονιάς το φιλί;


Άδειο το σπίτι, παντού η σκιά σου

και παίρνω τους δρόμους ξανά,

ένας αγέρας που λέει τ' όνομά σου

σφυρίζοντας μες στα στενά.


Σ' αγαπώ,

σ' αγαπώ,

μόνος μου δεν μπορώ.

Σ' αγαπώ,

χάνομαι,

στις σκιές πιάνομαι.

Σ' αγαπώ,

μίλα μου,

τις πληγές φίλα μου...






posted by red rain at 1:28 π.μ.

0 Comments:

Δημοσίευση σχολίου

<< Home