red rain
Παρασκευή, Ιουνίου 29, 2007
Φεύγεις επιτέλους ...κι όλας;;;
Που 'σαι...
την πόρτα...
Κόκκινη βροχή… Γύρω και πάνω από όλα όσα έχω γνωρίσει, έχω κάνει, έχω δεχτεί! Κόκκινη βροχή …μήπως καλύψει όσα δε θέλω να φανούν! Όσα άδικα άλλαξα, όσα δεν κράτησα! Κόκκινη βροχή … με βάφει στο χρώμα ενός πολέμου, που άργησα να μπω! Κόκκινη βροχή …που δε μπορεί να με νοτίζει για πάντα... θα στεγνώσει κάποτε, όπως κι η δική σου ζωντανή ανάμνηση.
Το κομμένο σκοινί πάλι κόμπο μπορείς να το δέσεις κρατάει πάλι, όμως είναι κομμένο. Μπορεί να ανταμώσουμε πάλι, όμως εκεί που μ’ είχες αφήσει πάλι δεν θα με βρεις
0 Comments:
Δημοσίευση σχολίου
<< Home