red rain

Τετάρτη, Μαΐου 23, 2007

1.000 ημέρες - 999 νύχτες

Απ’ όταν σε γνώρισα συχνά μου γυρνούσες την πλάτη.


Ξέρω πως ήταν αιτία η αμηχανία.΄


Κάμποσες φορές και μια διάθεση να κρυφτείς.


Ακόμη κι απ’ αυτή τη σκιά σου.


Έτσι, προτιμάς τη φυλακή και τ’ αγνάντι από το


να με αντιμετωπίσεις.


Ας είναι...


Σάμπως κι εγώ δε σε θωρώ χωρίς να σ’ αντιμετωπίζω;


Γι’ αυτό κι εγώ δε φεύγω.
Γιατί νιώθω πως έστω κι αν σε αντιμετωπίσω
μία μόνο φορά, δε θα τ’ αντέξω.
Γι’ αυτό κι εσύ δε με διώχνεις.
Γιατί όσο θα κρύβεσαι θα ’σαι ασφαλής.
Ανάποδα θα ’ταν καλύτερα. Δε θα ’τανε;
Όπως και να ’χει τώρα ζούμε στην αναποδιά.
Ασπρόμαυρη η Θάλλασα, πορφύρα ο ουρανός.
ώπαγα Σ
posted by red rain at 1:24 π.μ.

1 Comments:

Πολύ όμορφο.

Τελικά της αγάπης το αντίθετο είναι ο φόβος.

23 Μαΐου 2007 στις 3:31 μ.μ.  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home