red rain

Τετάρτη, Ιουλίου 25, 2007

Κοίτα μέσα σου


Είναι αλήθεια ότι αποφεύγεις να καταλάβεις ό,τι δεν βοηθά να ξεχάσεις.

Βαθιά μέσα σου όμως ξέρεις.

Δεν αρκεί... Το ξέρω...

Εσύ πάλι ...όχι!

posted by red rain at 11:41 μ.μ. 0 comments

Σάββατο, Ιουλίου 21, 2007

Χρόνια Πολλά




Χρόνια Καλά.



Ζεστά τους δύσκολους χειμώνες που θα ’ρθούν, δροσερά τα απάνεμα καλοκαίρια. Τέτοια να ’ναι τα χρόνια σου από δω και μπρος.

Ν’ αξιωθείς να πραγματοποιήσεις όσα όνειρα πραγματικά θες. Να ανακαλύψεις τί θες. Να αποκαλύψεις τί θες. Να βαστήξεις όσα πραγματικά θες. Να μείνεις μ’ ό,τι αληθινά θες. Να πάρεις ό,τι σου αξίζει.

Να έχεις υγεία καλή και ψυχή καλή. Να ισορροπήσεις σαν άνθρωπος κάπου ανάμεσα στην καλοζωία και την μακροημέρευση. Να μάθεις να δίνεις απ’ αυτό που έχεις κι όχι απ’ αυτό που θα ήθελες. Να καταφέρεις να παίρνεις αυτό που σου ταιριάζει κι όχι ό,τι ο άλλος έχει.

Να έχεις τύχη. Να την περιμένεις κι όχι να την εκβιάζεις. Να μάθεις να την αναγνωρίζεις. Να την ψάχνεις, να μην την φτιάχνεις. Να μη μιζεριάζεις όταν σου ξαναγυρνά την πλάτη, μονάχα φρόντισε την επόμενη φορά να βρεθείς εμπρός της.

Να είσαι πάντα το ίδιο όμορφη και γλυκιά. Να το επιβεβαιώνεις καθημερινά στον καθρέφτη σου αλλά και στα μάτια όσων έχεις διαλέξει να μοιραστείς το κορμί σου -και λιγάκι- την ψυχή σου. Να μη σκιάσει πια τίποτε το χαμόγελό σου και τα χαρούμενα μάτια σου.

Να γελάς. Έμαθες τόσους και τόσους να γελάνε με πράγματα καθημερινά κι όχι κατ’ ανάγκη με ιδιοφυή αστεία. Να σαρκάζεις πάντα καλόβουλα την καθημερινότητα και όσους την αποτελούν, όπως πάντα έκανες. Το γέλιο είναι παράγωγο ευτυχίας.

Να εξακολουθείς να αρνείσαι ό,τι έχει ταλαιπωρήσει το παρελθόν σου και να στέκεις μακριά απ’ όσα στο θυμίζουν. Τελικά όλα γυρίζουν γύρω από σένα και τα επώδυνα θα πρέπει πάντα να διαγράφουν την μεγαλύτερη τροχιά. Όσο μακρύτερα από σένα τόσο καλύτερα.

Να συγχωρείς. Είναι μια προϋπόθεση για δική σου ευτυχία. Να μάθεις να συγχωρείς. Έτσι μόνον θα αντιληφθείς και την συγχώρεση των άλλων. Αν η ανθρώπινη φύση είναι ένα λάθος από μόνη της, η συγχώρεση είναι αναγκαία για την ίδια της την ύπαρξη.

Να αγαπάς. Η αγάπη είναι το μοναχικότερο των αισθημάτων κι έτσι δεν είναι είδος ανταλλάξιμο. Εσύ να αγαπάς. Μόνον όσοι το έχουν δεχθεί από σένα ξέρουν πόσο τυχεροί έχουν υπάρξει.

Χαρούμενα Γενέθλια

Θα σ’ αγαπώ


posted by red rain at 11:40 μ.μ. 4 comments

Πέμπτη, Ιουλίου 12, 2007

΄Ονειρο Θερινής Νύχτας

Να κοιμηθώ και να ξημερώσω ξανά στα Θειορυχεία.
Εσύ, εγώ κι η Μήλος.

posted by red rain at 12:23 π.μ. 0 comments

Δευτέρα, Ιουλίου 09, 2007

Sacrifice

Who's the one that makes you happy
Who's the one that always makes you laugh
Who's the reason you're smiling
And dragged you through these time, so rough
I was the one that made you happy
I was the one that eased the pain
But I'm the reason that you're crying now
My own tears scattered by the rain
Deeper than deep you took me on a trip baby
You shared your wildest dreams and more
You dare me to express my feelings to you
I never felt that need before
But suddenly you needed freedom
You felt the need to break free
You started drowning in your sorrow
You didn't wanna know I had the key
You can sacrifice me
You can set me free
You can be who you wanna to be

posted by red rain at 2:26 π.μ. 0 comments

Πέμπτη, Ιουλίου 05, 2007

Αδιέξοδο (μέρος 2ο)


Άδειο το σπίτι, παντού η σκιά σου

κι η νύχτα σκληρή και βαριά,

και το στερνό, το πικρό σου το "γεια σου"

βαθιά στην καρδιά μαχαιριά.


Και έπιασε μπόρα κι εσύ θα κρυώνεις

γιατί ήσουνα πάντα πουλί.

Πού τα μικρά σου φτερά τα στεγνώνεις,

σε ποιας λησμονιάς το φιλί;


Άδειο το σπίτι, παντού η σκιά σου

και παίρνω τους δρόμους ξανά,

ένας αγέρας που λέει τ' όνομά σου

σφυρίζοντας μες στα στενά.


Σ' αγαπώ,

σ' αγαπώ,

μόνος μου δεν μπορώ.

Σ' αγαπώ,

χάνομαι,

στις σκιές πιάνομαι.

Σ' αγαπώ,

μίλα μου,

τις πληγές φίλα μου...






posted by red rain at 1:28 π.μ. 0 comments

Τετάρτη, Ιουλίου 04, 2007

Αδιέξοδο (μέρος 1ο)

Σβήσε αυτό το φως και μη με κοιτάς, δεν μπορώ.
Όχι, μη μιλάς, μην παρακαλάς, δεν μπορώ.
Όταν προδοθείς και διαψευστείς θα το δεις:
θέλεις τη σιωπή και την ερημιά μόνο.
Άσε με, ράγισα, την καρδιά σφράγισα.
Άσε με, έχασα, πλήρωσα, ξέχασα.
Όχι, μη μιλάς, δεν θα ξαναρθώ, δεν μπορώ.
Πάψε πια να κλαις, μη μου λες πως φταις, δεν μπορώ.
Πάρε ό,τι θες, κι αν με χρειαστείς θα 'μαι εδώ.
Ζήσαμε μαζί, ζήτα μου ό,τι θες,
γεια σου.
posted by red rain at 1:24 π.μ. 1 comments